Hydrofobizacja – (z greckiego) hydro – woda, phóbos – strach.
Hydrofobizację wykonuje się przede wszystkim na obiektach znajdujących się na terenach silnie uprzemysłowionych, gdzie występuje w atmosferze duże stężenie toksycznych gazów i zanieczyszczeń Impregnacja polega na nasączaniu impregnatem powierzchni materiału nie powodując przy tym zmian ukształtowania tej powierzchni.
Celem impregnacji jest hydrofobizacja, czyli odpychanie wody. Hydrofobizacja stosowana jest do ochrony przed zawilgoceniem obiektów budowlanych narażonych na periodyczne oddziaływanie wody pochodzącej z opadów atmosferycznych, deszczu, śniegu. Nie zabezpiecza obiektów przed wodą działającą pod ciśnieniem hydrostatycznym np. napierającą wodą gruntową, czy gromadzącą się na płaszczyznach poziomych jak korona murów, gzymsy, tarasy.
Hydrofobizacja nie stanowi blokady dla dyfuzji pary wodnej, która może kondensować wewnątrz materiału. Hydrofobizacja stosowana jest również jako zabezpieczenie muru przed wietrzeniem. Jej celem jest wówczas utrzymanie stabilności spoiwa w materiałach i zachowanie zwięzłości strukturalnej.
Na skuteczność hydrofobizacji wpływa wiele czynników, które należałoby przeanalizować. Za jakość powłok hydrofobowych odpowiada szereg czynników: skład chemiczny, struktura i nasiąkliwość podłoża, jego wilgotność, stopień zanieczyszczenia powierzchni, technika i ilość wprowadzenia preparatu, jego właściwości, stężenie, lepkość, a także rodzaj rozpuszczalnika.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz